ΑΤΤΙΛΙΟ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΞΕΔΡΑΣ!

Όταν μιλάμε για ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ μιλάμε για την μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα με τους περισσότερους τίτλους, με τους περισσότερους και ποιο πιστούς οπαδούς και με την ποιο ένδοξη ιστορία στον αθλητισμό! Σε αυτήν την ένδοξη ιστορία μας λοιπόν έχουν υπάρξει γεγονότα που έχουν δώσει το δικό τους χρώμα και έχουν στιγματίσει άλλοτε δυσάρεστα και άλλοτε ευχάριστα αυτήν την ιστορία μας! Ένα γεγονός είναι το δυστύχημα στις 8-2-81 στην ΘΥΡΑ 7. Εκεί που 21 αδέλφια μας ταξίδεψαν στους ουρανούς με το κασκόλ του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ στο χέρι.! Υπάρχουν πολλά γεγονότα που θα θέλαμε πολλές σελίδες να τα αναλύσουμε! Μέσα μας τα ξέρουμε καλά! Με αυτά μεγαλώσαμε με αυτά κληρονομήσαμε την αγάπη μας στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ!

Αυτό το άρθρο όμως θα το αφιερώσω σε μια μεγάλη μορφή, που και αυτή αποτελεί κομμάτι της ιστορίας του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ μας, αλλά κυρίως της κερκίδας μας! Αναφέρομαι στον αξέχαστο Βασίλη Δουρίδα! Γνωστός σε εμάς και σε όλο τον κόσμο με το παρατσούκλι ΑΤΤΙΛΙΟ! Ο ΑΤΤΙΛΙΟ αποτέλεσε μια από τις Θρυλικές μορφές στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ και στον λαό μας! Έδινε δυναμικό παρών σε κάθε αγώνα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ μας εντός και εκτός έδρας, ειδικά από το Καραϊσκάκη έλειψε μόνο όταν έφυγε από την ζωή.! Σωματικά γιατί ψυχικά δεν θα φύγει ποτέ! Όπως δεν έχουν φύγει και τα 21 αδέλφια μας!
Αγαπούσε τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ όσο και την ζωή του! Για 45 χρόνια έπαιζε τρομπέτα για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ και τον κόσμο του! Σε κάθε αγώνα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ο μεγάλος ΑΤΤΙΛΙΟ έδινε τον ρυθμό και ένα Καραϊσκάκη ήταν στον αέρα να φωνάξει μετά το πέρας της μελωδίας του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ! Κάτι που δεν έχει γίνει γνωστό είναι ότι ο ΑΤΤΙΛΙΟ για χάρη του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ και ακολουθώντας τον παντού, παράτησε τις σπουδές του ενώ βρισκόταν στο τέταρτο έτος της ιατρικής! Η οικογενειακή του ζωή ήταν σχεδόν μόνιμα στον αέρα γιατί για τον ΑΤΤΙΛΙΟ οικογένεια ήταν μόνο ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!
Ο ΑΤΤΙΛΙΟ ήταν το σύμβολο της εξέδρας στο Καραϊσκάκη και δυστυχώς δεν πρόλαβε να το δει με την σημερινή του μορφή!

Ο ΑΤΤΙΛΙΟ αρκετές φορές δέχτηκε επίθεση από άνανδρους αντιπάλους οπαδούς έξω στους δρόμους, καθώς το όνομα του ήταν συνυφασμένο με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ και οι αντίπαλοι και άθλιοι αντίπαλοι οπαδοί στο πρόσωπο του ξεσπούσαν για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ.Αλλά και πάλι δεν μάσησε!!

Σήμερα παρότι δεν υπάρχει, εμείς οι μικρότεροι τον έχουμε σαν εικόνα μπροστά μας, και στο κάθε σάλπισμα της τρομπέτας στο πέταλο μας σίγουρα το μυαλό μας ταξιδεύει σε εκείνον!

Η ζημιά που είχε κάνει στα πνευμόνια του και λόγω της ηλικίας του επιδείνωναν την κατάσταση του και ενώ οι γιατροί τον συμβούλευαν να αφήσει το γήπεδο και την τρομπέτα γιατί τα πνευμόνια του είχαν υποστεί τεράστια ζημιά αυτός ήταν εκεί.Τελικά άφησε την τελευταία του πνοή στις 11-11-1994 από πνευμονικό οίδημα σε ηλικία 53 χρονών.

Τετάρτη 11-11-2009 συμπληρώνονται 15 χρόνια χωρίς τον ΑΤΤΙΛΙΟ! Και σαν ελάχιστο φόρο τιμής από εμάς που μεγαλώσαμε με τον παλμό της τρομπέτας του δεν θα αφήσουμε να ξεχαστεί ποτέ η ποιο σπουδαία ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ φυσιογνωμία.!

ΑΤΤΙΛΙΟ ΖΕΙΣ ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ.!

ΥΓ:Το κείμενο αυτό έρχεται σε μια στιγμή όχι και τόσο ευχάριστη για την ομάδα μας αλλά νομίζω ότι αξίζει ένα διάλυμα στην επικαιρότητα και στις εξελίξεις στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ μας με αφορμή την συμπλήρωση 15 χρόνων από τον χαμό του αγαπημένου μας ΑΤΤΙΛΙΟ!

Γιατί εμείς ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΤΙΜΟΥΜΕ τους νεκρούς μας.

o ΠΕΙΡΑΙΩΤΗΣ