ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ !!!

Gavrina ❼ Olympiakara .
Από την Χούντα, το 5.49 του Παπανικολάου και το “αγορασμένο” Γουέμπλεϋ μέχρι τον Ιακώβου και την Χαλκιά: Η δυσώδης “κολώνια” του ελληνικού αθλητικού μεγαλοϊδεατισμού, κρατά 40 χρόνια τώρα…

Αυτή η κωμικοτραγική -σοβαρή μα και γελοία- ιστορία με τον μεγαλοϊδεατισμό και την αναξιοπιστία του ελληνικού αθλητισμού, κλείνει εφέτος ακριβώς 40 χρόνια ζωής.

Ο ηθικός “κατήφορος” του ελληνικού αθλητισμού ξεκίνησε το 1968. Τότε, στον 2ο χρόνο της χούντας των συνταγματαρχών, οι πραξικοπηματίες, μέσα στην αμορφωσιά, την ακαλαισθησία και την κουτοπονηριά τους, “ανακάλυψαν” πως η διαφθορά, το έλλειμμα πολιτικού και κοινωνικού πολιτισμού, το χαμηλό βιοτικό επίπεδο σε σύγκριση με τη Δυτική Ευρώπη, η έλλειψη ατομικών δικαιωμάτων και τα μύρια όσα προβλήματα μιας χώρας που ζούσε ακόμη το μετεμφυλιακό της σύνδρομο, όλα αυτά ήταν “επικίνδυνα”, καθώς προκαλούσαν προβληματισμό… σκέψη… φαντασία… Πράγματα επικίνδυνα. Ταυτόχρονα όμως κατέληξαν και σε ένα ακόμη συμπερασμα: Πως ο Έλληνας αν δεν ένιωθε μετά από τόση ταλαιπωρία που τράβηξε επί μια 20ετία και λίγο εθνικά τπερήφανος, οι αντιδράσεις του θα ήταν απρόβλεπτες. Αλλά και πώς να νιώσει εθνικά υπερήφανος; Ατομικά δικαιώματα μηδέν, ελευθερίες μηδέν, οικονομία υπό το μηδέν, ανεργία, μετανάστευση, εκτός ΕΟΚ, εκτός Συμβουλίου της Ευρώπης,”φτωχός συγγενής” της Ευρώπης και από το τέλος του πολέμου ένας λαός “κρέας αναλώσιμο” για τα ναρκοπέδια της Κορέας και τις φάμπρικες της Γερμανίας…

Ένας δρόμος υπήρχε λοιπόν για να κοιμηθεί αυτός ο λαός και να μην ξυπνήσει: Ο αθλητισμός, ως μέσο χειραγώγησης και αποχαύνωσης!

Οι κουτοπόνηροι αξιωματικοί της χούντας το είχαν πιάσει το νόημα. Και έβαλαν μπροστά το σχέδιό τους: Ξεκίνησαν δειλά δειλά με κάποιες γυμναστικές επιδείξεις ανάκατες με γιορτές και φιέστες, με λαμπάδες, με σπαθιά, με χλαμύδες στο Παναθηναϊκό Στάδιο, με ό,τι πιο κιτσάτο μπορούσε να κατεβάσει η ελάχιστη φαιά ουσία αυτών των επικίνδυνα γελοίων (αλλά και γελοία επικινδύνων) υποκειμένων.

Στη συνέχεια ήλθε μια “με κάθε μέσο” νίκη της ΑΕΚ στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο μπάσκετ (ακόμη δεν έχει μιλήσει κανείς για την καφρίλα εκείνης της βραδιάς, όταν επιστρατεύτηκαν μέχρι και τα πιο ισχυρά φλας που τραβούσαν “φωτορεπόρτερς” όταν επιτίθονταν οι Τσεχοσλοβάκοι για να τους “στραβώσουν”).

Ακολούθησε η παρουσία του ΠΑΟ στο Γουέμπλεϋ με μια αγορασμένη πρόκριση σε βάρος του Ερυθρού Αστέρα (η Δέσποινα Παπαδοπούλου αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα, αλλά ακόμη και όσοι δεν την έχουν σε εκτίμηση, ας φροντίσουν να ενημερωθούν από όσους ήταν στο γήπεδο, όπως π.χ. για την εμφάνιση με το τσιγάρο στο στόμα του τερματοφύλακα Ντουίκοβιτς στο “ζέσταμα”, μια εικόνα που έλεγε όχι 1.000 αλλά ένα εκατομμύριο λέξεις) κ.λπ.