Το ελληνικό ποδόσφαιρο χρωστάει αιώνια ευγνωμοσύνη στον βοηθό Μποζατζίδη ο οποίος δεν ακύρωσε το γκολ οφσάιντ του Μπλάνκο και έτσι εξελίχθηκε ό,τι συναρπαστικότερο και θεαματικότερο έχουμε παρακολουθήσει ποτέ στα ελληνικά γήπεδα. Σκεφτείτε το και θα δείτε ότι έχω δίκιο. Αν ο Μποζατζίδης ακύρωνε το γκολ του Μπλάνκο κι ο Ολυμπιακός κέρδιζε στη συνέχεια ας πούμε με 1-0, αντί για αυτό το ποδοσφαιρικό υπερθέαμα και το τρίωρο γκραν γκινιόλ μέχρι να σκοράρει το τελευταίο πέναλτι ο Αντώνης τί θα είχαμε; Απλώς ένα ακόμη Κύπελλο για εμάς κι απλώς μια ακόμη ατέλειωτη γκρίνια για τους άλλους. Αγαλμα στον Μποζατζίδη, λοιπόν…
Για αυτό το απίστευτο παιχνίδι, νομίζω ότι αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους εκτός από έναν.
Πολλά μπράβο και κρίμα (χωρίς πλάκα) και στην ΑΕΚ που ήθελε απεγνωσμένα αυτό το τρόπαιο και το διεκδίκησε μέχρι το φινάλε. Ισως να της άξιζε το μισό, έτσι όπως πήγε αυτό το θρίλερ.
Πολλά μπράβο και κρίμα στον Τζόλε που θα έγραφε το πιο μυθιστορηματικό φινάλε αν έβαζε το πρώτο από τα δύο πέναλτι. Δεν πειράζει, έβαλε το δεύτερο.
Πολλά μπράβο σε όλους τους οπαδούς του Ολυμπιακού που ήταν στο ΟΑΚΑ, κυρίως για τη στάση τους μετά το 0-2. Ηταν ανατριχιαστικό το τραγούδι τους και η συμπαράστασή τους.
Πολλά μπράβο σε όλους τους ποδοσφαιριστές, ειδικά στον Νικοπολίδη που είναι ένας χαρισματικός αλλά και τόσο ευλογημένος άνθρωπος. Η βραδιά θα προστεθεί στις αξέχαστες εμπειρίες της καριέρας του και σε εμάς πέραν από τη συμβολή του στον τίτλο θα μάς μείνουν οι δηλώσεις του για τον Τζόλε. Ο κορυφαίος μίλησε για τον κορυφαίο και γέμισε δάκρυα συγκίνησης κάθε φίλο του Ολυμπιακού.
Χίλια φιλιά αγάπης στον Τζόλε και μένουν κι άλλα για τον Ματ, για τους Αργεντίνους που έκαναν σαν τρελοί για την κούπα, για τους παικταράδες Βραζιλιάνους μας, για τον Βούλη και τον Τόρο για όλα τα παιδιά.
Πολλά μπράβο και στον Τάσο Κάκο γιατί έχουμε σούρει πολλά για την αφεντιά του, αλλά απόψε ήταν διαιτητής επιπέδου ενός τέτοιου αγώνα. Κι ας μάς άφησε με 9, κι ας μην έδωσε ένα πέναλτι. Ηταν σπουδαία διατησία.
Συγχαρητήρια στον πρόεδρο και στον προπονητή μας και θέλουμε πραγματικά να συνεχίσουν μαζί.
Πολλά μπράβο και στον Ντούσαν γιατί είναι άξια επαίνων η προσπάθειά του να κάνει αληθινή ομάδα τον καφενέ που παρέλαβε πριν από μερικούς μήνες, με παίκτες που εκτός κάποιων εξαιρέσεων δεν μπορούν ούτε να δέσουν τα κορδόνια των δικών μας.
Ο μόνος που ήταν παραφωνία σε όλη αυτή την πανδαισία ήταν ο περίφημος
Sotis. Μάς έφερε όλη την…κουλτούρα που συγκέντρωσε στα χρόνια της διεθνούς καριέρας του. Πρόσφερε απολαυστικές εικόνες στον πάγκο της ΑΕΚ, έκανε θέατρο στη φάση με τον Ντιόγκο, πλακώθηκε με τον Αβραάμ κάνοντας σαν τρελός, ούρλιαζε μετά τον τραυματισμό του, βρίστηκε με οπαδό μετά την αποβολή του. Λες και είχε γεννηθεί στη Νέα Φιλαδέλφεια και έπαιζε για την ιστορία της ΑΕΚ, μάς έδειχνε τον δικέφαλο στο στήθος. Λίγο μάς κόφτει τί κάνει ο Sotis. Αλλά άς πάψουν κάποιοι επιτέλους να σκέφτονται ότι αυτός ο παίκτης υπάρχει περίπτωση να έρθει στον Πειραιά. Έλεος, ρε παιδιά, ούτε σαν σκέψη ο Κυργιάκος στον Πειραιά. Θα χάσει η Βενετιά βελόνι…
Χρήστος Μεγγλίδης
Για αυτό το απίστευτο παιχνίδι, νομίζω ότι αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους εκτός από έναν.
Πολλά μπράβο και κρίμα (χωρίς πλάκα) και στην ΑΕΚ που ήθελε απεγνωσμένα αυτό το τρόπαιο και το διεκδίκησε μέχρι το φινάλε. Ισως να της άξιζε το μισό, έτσι όπως πήγε αυτό το θρίλερ.
Πολλά μπράβο και κρίμα στον Τζόλε που θα έγραφε το πιο μυθιστορηματικό φινάλε αν έβαζε το πρώτο από τα δύο πέναλτι. Δεν πειράζει, έβαλε το δεύτερο.
Πολλά μπράβο σε όλους τους οπαδούς του Ολυμπιακού που ήταν στο ΟΑΚΑ, κυρίως για τη στάση τους μετά το 0-2. Ηταν ανατριχιαστικό το τραγούδι τους και η συμπαράστασή τους.
Πολλά μπράβο σε όλους τους ποδοσφαιριστές, ειδικά στον Νικοπολίδη που είναι ένας χαρισματικός αλλά και τόσο ευλογημένος άνθρωπος. Η βραδιά θα προστεθεί στις αξέχαστες εμπειρίες της καριέρας του και σε εμάς πέραν από τη συμβολή του στον τίτλο θα μάς μείνουν οι δηλώσεις του για τον Τζόλε. Ο κορυφαίος μίλησε για τον κορυφαίο και γέμισε δάκρυα συγκίνησης κάθε φίλο του Ολυμπιακού.
Χίλια φιλιά αγάπης στον Τζόλε και μένουν κι άλλα για τον Ματ, για τους Αργεντίνους που έκαναν σαν τρελοί για την κούπα, για τους παικταράδες Βραζιλιάνους μας, για τον Βούλη και τον Τόρο για όλα τα παιδιά.
Πολλά μπράβο και στον Τάσο Κάκο γιατί έχουμε σούρει πολλά για την αφεντιά του, αλλά απόψε ήταν διαιτητής επιπέδου ενός τέτοιου αγώνα. Κι ας μάς άφησε με 9, κι ας μην έδωσε ένα πέναλτι. Ηταν σπουδαία διατησία.
Συγχαρητήρια στον πρόεδρο και στον προπονητή μας και θέλουμε πραγματικά να συνεχίσουν μαζί.
Πολλά μπράβο και στον Ντούσαν γιατί είναι άξια επαίνων η προσπάθειά του να κάνει αληθινή ομάδα τον καφενέ που παρέλαβε πριν από μερικούς μήνες, με παίκτες που εκτός κάποιων εξαιρέσεων δεν μπορούν ούτε να δέσουν τα κορδόνια των δικών μας.
Ο μόνος που ήταν παραφωνία σε όλη αυτή την πανδαισία ήταν ο περίφημος
Sotis. Μάς έφερε όλη την…κουλτούρα που συγκέντρωσε στα χρόνια της διεθνούς καριέρας του. Πρόσφερε απολαυστικές εικόνες στον πάγκο της ΑΕΚ, έκανε θέατρο στη φάση με τον Ντιόγκο, πλακώθηκε με τον Αβραάμ κάνοντας σαν τρελός, ούρλιαζε μετά τον τραυματισμό του, βρίστηκε με οπαδό μετά την αποβολή του. Λες και είχε γεννηθεί στη Νέα Φιλαδέλφεια και έπαιζε για την ιστορία της ΑΕΚ, μάς έδειχνε τον δικέφαλο στο στήθος. Λίγο μάς κόφτει τί κάνει ο Sotis. Αλλά άς πάψουν κάποιοι επιτέλους να σκέφτονται ότι αυτός ο παίκτης υπάρχει περίπτωση να έρθει στον Πειραιά. Έλεος, ρε παιδιά, ούτε σαν σκέψη ο Κυργιάκος στον Πειραιά. Θα χάσει η Βενετιά βελόνι…
Χρήστος Μεγγλίδης
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου