ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΟΥ ΓΑΥΡΟΥ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ

Το μανιφέστο του γαύρου
26 | 5 | 2009 - Μπάσκετ

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΔΕΝ θα παίρναμε, είτε έτσι, είτε αλλιώς. Το ξέραμε. Όμως είμαστε εδώ. Ετοιμοι να κρατήσουμε ότι καλύτερο και να προσθέσουμε σε αυτό την ψυχή μας. Μας έκλεψαν, μας νίκησαν, όμως δεν το βάζουμε κάτω και ΔΕΣΜΕΥΟΜΑΣΤΕ ότι θα ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ πιο δυνατοί από ποτέ. ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ με δαύτους. Πολύ κράτησε η κωμωδία. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η χθεσινή ήττα από τον "δήθεν αιώνιο" στο μπάσκετ, ήταν ένα βέλος που τρύπησε την καρδιά μας. Δεν είναι η ήττα, δεν είναι το ότι χάσαμε και μάλιστα μέσα στο ΟΑΚΑ. Όλα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι.

Το ζήτημα είναι ο διασυρμός, η ντροπή που νιώσαμε όλοι μας, αλλά πολύ περισσότερο η χαρά που πήραν, όχι οι βαζελοπράσινοι που ούτως ή άλλως σκωτόνονται μεταξύ τους, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ. Κάποιοι δήθεν μεγαλοπαράγοντες που χασκογελούν πίσω από την ήττα του μπάσκετ, πιστεύοντας ότι μία αποτυχία της ομάδας των Αγγελόπουλων θα ανεβάσει εκείνους στη συνείδηση της ερυθρόλευκης κοινής γνώμης. και για να μην παρεξηγηθούμε από τον κάθε εμπαθή ή κακοπροαίρετο, αναφερόμαστε στην κάστα των "επώνυμων" μικρόψυχων "ψευτοολυμπιακάραρων" εκείνων που ΔΕΝ δίνουν στον ΘΡΥΛΟ αλλά μόνο παίρνουν και που μέσα τους μισούν τους Αγγελόπουλους γιατί στο φτωχό τους το μυαλό θεωρούν ότι τους "κλέβουν" τη δόξα.

Η ψυχή του Γαύρου όμως είναι για τα δύσκολα. Στα εύκολα όλοι πανηγυρίζουν, στις αντιξοότητες κρύβονται. Για το λόγο αυτό, αλλά και γιατί η ίδια η ιστορία μας δεν μας επιτρέπει επιστροφή στα πέτρινα χρόνια του μπάσκετ, στα χρόνια της ανυποληψίας από το 1998 και μετά, οφείλουμε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να τελειώσουν τα play offs και μετά να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Να δούμε με συγκεκριμένα στοιχεία τι πήγε καλά και τι όχι, ποιοι παίκτες απέδωσαν τα αναμενόμενα βάσει των χρυσών συμβολαίων τους και ποιοι όχι. Ποιοι τίμησαν τη φανέλα του Ολυμπιακού και ποιοι κρύβονταν τις κρίσμες στιγμές στα κρίσιμα παιχνίδια. Να αξιολογήσουμε τον ρόλο του κόουτς. Τι έφταιξε και ο Γιαννάκης διασύρθηκε. Πώς ο προπονητής που οδήγησε την Ελλάδα στον ΤΕΛΙΚΟ του παγκόσμιου πρωταθλήματος νικώντας στον ημιτελικό τις ΗΠΑ των σούπερ παικτών του NBA και κέρδισε ένα ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ, το ΠΡΩΤΟ μετά την ομάδα του Γκάλη, διασύρθηκε κατ΄επανάληψη από τον Ομπράντοβιτς.

Επαναλαμβάνω ΔΕΝ είναι η ήττα. Και μεταξύ μας, για να μην κοροιδευόμαστε, ΤΟ ΞΕΡΑΜΕ ΟΛΟΙ, ότι το πρωτάθλημα στην Ελλάδα ΔΕΝ ΤΟ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ. Όχι γιατί οι πράσινοι είναι καλύτεροι, αλλά ΟΤΙ και να γίνει, όσο ΚΑΛΑ και αν παίξουμε, στο τέλος θα χάσουμε. Τα ΚΟΡΑΚΙΑ που εδώ και 11-12 χρόνια επιβιώνουν στο μπασκετικό σύστημα, ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΕΙΧΑΜΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ, λόγω της παρουσίας των Γιαννακόπουλων, δεν πρόκειται ποτέ να αφήσουν τον Παναθηναικό να χάσει. Οσο καλύτεροι και αν είμαστε. Τρανό παράδειγμα ο πρώτος τελικός. Με τρία σφυρίγματα στο τέλος, μας καθάρισαν. Και αντί να είμαστε εμείς οι νικητές πήγαμε στο ΟΑΚΑ με την πλάτη στον τοίχο, έχοντας χάσει το πλεονέκτημα της έδρας και με την ψυχολογία παικτών και προπονητή καταρακωμένη, στο ναδίρ. Εχοντας βεβαίως προηγουμένως το αισχρό πράσινο σύστημα, τιμωρήσει την έδρα του Ολυμπιακού στον πέμπτο τελικό. Διά παν ενδεχόμενο, μην τους κάτσει η στραβή και χάσουν στο ΟΑΚΑ. Να μην υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ να κερδίσουμε μέσα στον αγωνιστικό χώρο, αφού πρώτα οι έξω από αυτόν, οι μισθοφόροι, θα έχουν διασφαλίσει παντί τρόπο και την παραμικρή πιθανότητα.

Τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός με την παρουσία στη διοίκηση των αδερφών Αγγελόπουλων έκανε την υπέρβαση. Ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος δεν λυπήθηκαν ούτε χρήμα, ούτε χρόνο. Εφεραν τους καλύτερους παίκτες από την Ευρώπη και την Αμερική, τους πλήρωσαν χρυσάφι, έφεραν προπονηταράδες, έλληνα και ξένους. Και σε όλους έδειξαν εμπιστοσύνη μέχρι τέλους. Τους στήριξαν, πιστεύοντας ότι μέσα από τη συνοχή και την επιμονή γίνονται οι μεγάλες ομάδες. Και η παρουσία τους ΜΑΣ ξαναγύρισε στο μπάσκετ, που το είχαμε ξεχάσει. Επιστρέψαμε στο ΣΕΦ, όπου επί μία δεκαετία οι Πράσινοι αλώνιζαν και εμε΄λις φτά;σαμε να δίνουμε αγώνες για τη σωτηρία μας στην πρώτη κατηγορία.

Μας ξανάφεραν οι Αγγελόπουλοι την προσδοκία, την ελπίδα, την προοπτική, όπως τότε που ο Κόκκαλης μπήκε στο ποδόσφαιρο και μετά από αλλεπάλληλα στραβοπατήματα και αποτυχίες, κατάφερε να "καθαρίσει" την πράσινη παράγκα του πρωταθλήματος και να ξαναχτίσει τον ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΘΡΥΛΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, με 12 πρωταθλήματα σε 13 χρόνια. Και είμαι σίγουρος ότι μέσα τους οι Αγγελόπουλοι το ήξεραν ότι πρωτάθλημα ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ, όσο η πράσινη παράγκα που αλλοιώνει προσπάθειες ψυχής και χρήματος, ζει και βασιλεύει. ΟΜΩΣ αυτή είναι η ψυχή του ΓΑΥΡΟΥ. Να παλεύει, να μην το βάζει κάτω, κάθε αποτυχία να γίνεται εφαλτήριο μίας νέας προσπάθειας. ΔΕΝ απογοητευόμαστε, ΔΕΝ τρομάζουμε, ΔΕΝ φοβόμαστε κανένα. Η ντροπιαστική ήττα στο ΟΑΚΑ οφείλει να αποτελέσει για ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ μία νέα αρχή. Πάμε από την αρχή λοιπόν, ας κρατήσουμε ότι καλό έχουμε συλλέξει μέχρι σήμερα σε έμψυχο υλικό και ας χτίσουμε την ομάδα από την αρχή. Ας την ενισχύσουμε εκεί που πονάει και ας πάρουμε τα μέτρα μας στο παρασκήνιο, όχι για να κερδίζουμε στα χαρτιά, αυτό δεν το θέλουμε. Απλά για να μην μας αδικούν. Γιατί την ήττα την ανεχόμαστε, με το κεφάλι ψηλά, την αδικία και την κλεψιά ΟΧΙ.

Και για να τελειώνουμε, ΕΜΕΙΣ δεν είμαστε βάζελοι του ποδοσφαίρου, ομάδα κομπλεξική όπως ο Παναθηναικός στη Souperleague που μόλις βλέπει φανέλα με ερυθρόλευκες ρίγες, είτε είναι ο Ολυμπιακός, είτε ο Πανσεραικός τρώει ΤΡΙΑ. ΕΜΕΙΣ είμαστε αποφασισμένοι να τους ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΜΕ. Και για να γίνει αυτό ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να στηρίξουμε έμπρακτα την τεράστια προσπάθεια των Αγγελόπουλων, να ξανακάνουν την ομάδα μας στο μπάσκετ και πάλι ΘΡΥΛΟ.
Τέλος στην εσωστρέφεια, τέλος στην γκρίνια, μια μέρα φτάνει, το κεφάλι ψηλά και πάμε πάλι από την αρχή.

Αυτός είναι ο ΓΑΥΡΟΣ, η ψυχή του, αυτόν αντιπροσωπεύουμε και εκπροσωπούμε.

Ο Γαύρος

ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΑΔΕΡΦΙΑ ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΛΥΨΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΩ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΡΩΣΤΟ ΓΑΥΡΟ ΠΟΥ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ ΕΠΙΔΗ ΤΟΝ ΞΕΡΩ ΠΡΩΣΟΠΙΚΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΣΑΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΑΝ Η ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΜΥΑΛΑ ΝΑ ΑΣΧΩΛΟΥΝΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΘΡΥΛΟ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΠΟΛΥ ΜΠΡΩΣΤΑ ΣΕ ΠΟΛΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΦΥΣΗΚΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΓΩ ΓΡΑΦΩ ΕΔΩ ΣΤΟΝ ΓΑΥΡΟ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΑΡΩΣΤΑΚΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΡΥΛΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΩ ΤΟΥ