Κλήρωση Champions League : Βατή, μόνο αν είμαστε 100% έτοιμοι...
Επιστροφή στους ομίλους του Champions League λοιπόν και αυτή την φορά η κληρωτίδα στάθηκε φιλική μαζί μας, καθώς έβγαλε κλήρωση - "λουκούμι" για τον ΚΑΛΟ και ΣΟΒΑΡΟ Ολυμπιακό - όχι πάντως για τον Ολυμπιακό που παρακολουθούμε ως τώρα. Από το 1ο γκρουπ δυναμικότητας μας έπεσε η Άρσεναλ, από το 2ο γκρουπ η πρωταθλήτρια Ολλανδίας ΑΖ Άλκμααρ και απ'το 4ο γκρουπ η πρωταθλήτρια Βελγίου Σταντάρ Λιέγης. Ας δούμε λίγο μια σύντομη παρουσίαση των αντιπάλων μας...
Arsenal F.C.
Οι "κανονιέρηδες" δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Παρά το γεγονός οτι δεν διαθέτει πακτωλό εκατομμυρίων όπως έκανε μέχρι πριν 10 χρόνια, για παράδειγμα, για να ανταγωνιστεί τους άλλους μεγάλους της Premiership, καταφέρνει να διατηρείται στις κορυφαίες θέσεις παίζοντας με νεαρούς παίκτες ως επι το πλείστον και να αναδεικνύει παίκτες - χάρη στον θαυματοποιό του man management, Αρσέν Βενγκέρ. Αυτό δίνει στην Άρσεναλ την ευχέρεια να πουλάει ακριβά παίκτες της και να επενδύει τα χρήματα αυτά σε μεταγραφές κάποιων "έτοιμων" εντεκαδάτων (π.χ. Αρσάβιν) ή στην απόκτηση νέων που θα γίνουν τα επόμενα αστέρια (π.χ. Βερμάελεν). Η οικονομική πολιτική της έχει αποδώσει καρπούς, καθώς η Άρσεναλ είναι μια απ'τις πλουσιότερες ομάδες της Βρετανίας.
Η Άρσεναλ ιδρύθηκε το 1886 και αρχικά είχε το όνομα Dial Square και έγινε η πρώτη ομάδα του Νότου που συμμετείχε στο πρωτάθλημα, το 1893. Μετονομάστηκε σε Royal Arsenal το 1887 και σε Woolwich Arsenal το 1891. Την τελική της ονομασία την απέκτησε το 1913. Την ίδια χρονιά, έκαναν μια δραστική αλλαγή : Άλλαξαν την έδρα τους, αφού μετακόμισαν απ'το νοτιοανατολικό Λονδίνο για να μετακινηθούν βόρεια, στο σημείο που βρισκόταν το στάδιο Χάϊμπουρι. Μετά από κάποια χρόνια ταλαιπωρίας και... ανεβοκατεβασμάτων στις κατηγορίες του Αγγλικού ποδοσφαίρου, η Άρσεναλ σταθεροποιήθηκε στην μεγάλη κατηγορία και άρχισε να εδραιώνεται ως "μεγάλη" στις αρχές της δεκαετίας του '30, όταν άρχισαν να έρχονται και οι πρώτοι τίτλοι (5 πρωταθλήματα, 2 κύπελλα). Η κυριαρχία της Άρσεναλ διακόπηκε λόγω του πολέμου και σιγά σιγά η ομάδα ανασυγκροτήθηκε και έγινε και πάλι ισχυρή ενώ το 2006 άλλαξαν και πάλι έδρα και μετακόμισαν από το Χάϊμπουρι στο Emirates Stadium.
Η τροπαιοθήκη της είναι γεμάτη : 13 πρωταθλήματα Αγγλίας, 10 κύπελλα Αγγλίας, 2 League Cup, 12 FA Community Shield, 1 κύπελλο Κυπελλούχων, 1 κύπελλο UEFA (1969-1970, "κύπελλο Εκθέσεων" όπως λεγόταν τότε) ενώ έφτασε επίσης στον τελικό του κυπέλλου UEFA το 1999-2000 και του Champions League το 2005-06. Μια ομάδα με το προφίλ της Άρσεναλ θα περίμενε κανείς να έχει καλύτερες επιδόσεις στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αλλά πέραν κάποιων εκλάμψεων δεν έχει καταφέρει κάτι σημαντικό - αν και υπήρχαν χρονιές που βάσει ρόστερ και μόνο, ήταν το απόλυτο φαβορί. Η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε τη σεζόν 2005-2006 όπου ηττήθηκε στον τελικό του Champions League, αν και πάλεψε όσο μπορούσε μιας και είχε μείνει με 10 παίκτες σχεδόν απ'το ξεκίνημα του αγώνα (αποβλήθηκε ο τερματοφύλακας, Γενς Λέμαν). Οι Λονδρέζοι είναι η μοναδική ομάδα στην Αγγλία που τερμάτισε αήττητη σε μια ολόκληρη σεζόν, ενώ κατέχει και το ρεκόρ συνεχόμενων νικών στην Αγγλία.
Προπονητής της είναι ο Αρσέν Βενγκέρ, προπονητής που είχε απασχολήσει σοβαρά τον Ολυμπιακό στις αρχές της προεδρίας Κόκκαλη. Ο Βενγκέρ ήταν προπονητής της Μονακό την οποία είχε αποκλείσει ο Ολυμπιακός το 1992 στα πλαίσια του κυπέλλου Κυπελλούχων και θεωρούταν απ'τα ανερχόμενα ονόματα της προπονητικής. Το 1994 αποφάσισε να αποχωρήσει από την Μονακό και εξέταζε προτάσεις - μεταξύ αυτών και την δελεαστική πρόταση του Ολυμπιακού να αναλάβει "εν λευκώ" την ομάδα. Ο μύθος λέει πως ο Βενγκέρ παρακολούθησε αγώνα του Ολυμπιακού παρέα με τον Κόκκαλη στο παλιό "Καραϊσκάκη". Ο μύθος επίσης λέει πως όταν ο Βενγκέρ ξεναγήθηκε στο παλιό προπονητήριο του Ρέντη, αποδέχθηκε άρον άρον την πρόταση της Ναγκόγια Γκράμπους Έϊτ και... μπάρκαρε για Ιαπωνία. Στην Άρσεναλ βρίσκεται από το καλοκαίρι του 1996 και παρά τις σειρήνες από Ιταλία και Ισπανία που τον καλούν συχνά - πυκνά, αυτός παραμένει στην Άρσεναλ όπου μπορεί να δουλεύει όπως θέλει.
Ο Βενγκέρ είναι ο πρώτος μη-Βρετανός προπονητής της Άρσεναλ ενώ τον υποδέχθηκαν με σκεπτικισμό στο Λονδίνο. Η εφημερίδα μάλιστα "The Evening Standard" είχε βγάλει το αλήστου μνήμης πρωτοσέλιδο "Arsene Who?". Who, ξε-who πάντως, ο Βενγκέρ έδειξε πως κάνει καλή δουλειά με το "καλημέρα". Η Άρσεναλ απέκτησε με υπόδειξη του τους νεαρούς μέσους Πατρίκ Βιεϊρά και Ρεμί Γκάρντ και τη σεζόν 1996-1997 τερμάτισε 3η χάνοντας τη 2η θέση και την έξοδο στο Champions League στη διαφορά τερμάτων από τη Νιουκάστλ. Στη δεύτερη του όμως σεζόν, ο Βενγκέρ έβγαλε λαγούς απ΄το καπέλο : Έφερε στην Άρσεναλ τον πρωταθλητή Ευρώπης με τον Άγιαξ, Μαρκ Όφερμαρς και τους άγνωστους Γάλλους Εμάνουελ Πετί και Νικολά Ανελκά. Η συνέχεια είναι γνωστή : Νταμπλ για την Άρσεναλ με τους Λονδρέζους να αφήνουν δεύτερη και καταϊδρωμένη τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ με 12 βαθμούς διαφορά. 12 χρόνια από τότε έχουν περάσει και ο Βενγκέρ που έχει βγάλει παίκτες και παίκτες απολαμβάνει πλέον την πλήρη αναγνώριση στο νησί.
Πριν λίγες μόλις εβδομάδες η Άρσεναλ πούλησε δύο εκ των βασικότατων στελεχών της στη Μάντσεστερ Σίτι (Κόλο Τουρέ, Εμάνουελ Αντεμπαγιόρ) και η Άρσεναλ χαρακτηρίστηκε "ξεγραμμένη" για πολλοστή φορά, αφού είχε ξεμείνει από παίκτες - αστέρες, σύμφωνα με τα ΜΜΕ και τους αναλυτές στην Αγγλία. Οι πιο τολμηροί την είχαν με το ένα πόδι εκτός Champions League, αφού στον 4ο προκριματικό γύρο είχε κληρωθεί να αντιμετωπίσει την Σέλτικ. Στους 4 επίσημους αγώνες που έχει δώσει ως τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η Άρσεναλ, "πλάκωσε στις φάπες" τους αντιπάλους της, αφού μετράει 4 νίκες με 3 γκολ παθητικό και... 15 ενεργητικό! Ξεκίνησε με έναν εκκωφαντικό "κανονιοβολισμό", αφού στην πρεμιέρα της Premiership ισοπέδωσε την Έβερτον μέσα στο Γκούντισον Παρκ με 1-6 και στα πλαίσια της 2ης αγωνιστικής, φιλοδώρησε και με μια χορταστικότατη "τεσσάρα" και την Πόρτσμουθ (4-1). Όσο για την Σέλτικ; Έχασε 0-2 μέσα στο Σέλτικ Παρκ και 3-1 στο Emirates και είπε και "ευχαριστώ".
Από αστέρια, άλλο τίποτα. Φαμπρέγκας, Φαν Πέρσι, Αρσάβιν, Γκαλάς και φυσικά οι φοβεροί πιτσιρικάδες Γουόλκοτ, Εντουάρντο και Μπέντνερ. Έδρα της το Emirates Stadium, χωρητικότητας 60.355 ατόμων.
Τερματοφύλακες : Μανουέλ Αλμούνια, Λούκας Φαμπιάνσκι, Βίτο Μανόνε, Βόιτσιεκ Σζτζέζνι
Αμυντικοί : Γιόχαν Τζούρου, Μπακαρί Σανιά, Τόμας Βερμάελεν, Φιλίπ Σεντέρος, Γουϊλιάμ Γκαλάς, Αλεχάντρε Σονγκ, Μικαέλ Σιλβέστρ, Κίρον Γκιμπς, Αρμάντ Τραορέ, Γκαέλ Κλισί
Μέσοι : Αμπού Ντιαμπί, Θεσκ Φάμπρεγκας, Φραν Μέριδα, Τόμας Ροσίτσκι, Σαμίρ Νασρί, Ντενίλσον, Άαρον Ράμσεϊ, Τζακ Γουΐλσαϊρ, Εμάνουελ Έμπουε
Επιθετικοί : Εντουάρντο, Ρόμπιν Φαν Πέρσι, Κάρλος Βέλα, Τέο Γουόλκοτ, Αντρέι Αρσάβιν, Νίκλας Μπέντνερ
AZ Alkmaar F.C.
Η Άλκμααρ ιδρύθηκε το 1967 με το όνομα AZ 67 και προήλθε από τη συγχώνευση της Άλκμααρ '54 και της Ζάανστρεεκ και το 1986 μετονομάστηκε σε ΑΖ. Δεν πρόκειται και για καμμιά ομάδα - φόβητρο, καθώς έχει μόλις 2 τίτλους πρωταθλητή στην Ολλανδία, 3 κύπελλα και ένα Super Cup. Στην Ευρώπη μετράει μια συμμετοχή σε τελικό του κυπέλλου UEFA, το 1981 και μια συμμετοχή στον ημιτελικό του 2005.
Η Άλκμααρ άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία της στα τέλη της δεκαετίας του 1970 - αρχές του '80, όταν κατέκτησε τον πρώτο της πρωτάθλημα ενώ έφτασε και στον τελικό του κυπέλλου UEFA αλλά έχασε από την Ίπσουιτς (0-3, 4-2). Προπονητής της τότε ήταν ο γνωστός μας Γκέοργκ Κέσλερ, που πέρασε αργότερα και απ'τον Ολυμπιακό. Με την αποχώρηση του Κέσλερ αλλά και τη σταδιακή αποδυνάμωση της ομάδας σε έμψυχο δυναμικό, η ομάδα πήρε την "κάτω βόλτα" και το 1988 υποβιβάστηκε στην 2η κατηγορία και έκανε μια οκταετία να ανέβει ξανά στην μεγάλη κατηγορία. Και πάλι όμως, τη σεζόν 1996-1997 που τα κατάφερε, ακολούθησε την ίδια πορεία και υποβιβάστηκε εκ νέου.
Η ομάδα αναδιοργανώθηκε διοικητικά και σε επίπεδο τεχνικής ηγεσίας και από το 1998 που ανέβηκε ξανά στη μεγάλη κατηγορία, άρχισε να έχει ανοδική πορεία. Απέφυγε το φλερτ με τον υποβιβασμό, εδραιώθηκε αρχικά στη μέση της βαθμολογίας και από το 2002-2003 και μετά πλασαρίστηκε στις θέσεις που οδηγούν στην Ευρώπη. Το 2004-2005 τερμάτισε 3η στο πρωτάθλημα και παράλληλα συμμετείχε στους ημιτελικούς του Κυπέλλου UEFA. "Μελανό σημείο" η σεζόν 2007-2008 όπου η Άλκμααρ τερμάτισε 11η, αλλά τη σεζόν που μας πέρασε με τον Λουΐς Φαν Χααλ στο τιμόνι της έκανε "κηδείες" στους αντιπάλους της, πήρε άνετα το πρωτάθλημα και εξασφάλισε την παρθενική της συμμετοχή στη διοργάνωση των πρωταθλητών.
Το μεγάλο αστέρι της Άλκμααρ είναι ο Μαροκινός Μουνίρ Ελ Χαμνταουΐ, ένας ικανός επιθετικός που με τα 23 γκολ του πέρυσι συνεισέφερε τα μέγιστα στην κατάκτηση του τίτλου και κέρδισε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στην Ολλανδία. Προπονητής είναι ο Ρόναλντ Κούμαν, που αποτέλεσε και διακαή πόθο γνωστών ραδιο-αστέρων για τον πάγκο του Ολυμπιακού το καλοκαίρι του 2005. Ευτυχώς για το Ολυμπιακό, ο Κούμαν πήγε να δείξει το έργο του αλλού.
Η Άλκμααρ αγωνίζεται στο στάδιο DSB, χωρητικότητας 17.150 ατόμων.
Τερματοφύλακες : Τζόεϊ Ντιντούλιτσα, Έρικ Χέιτζμπλοκ, Σέρχιο Ρομέρο
Αμυντικοί : Κιού Γιάλιενς, Έκτορ Μορένο, Σεμπαστιάν Ποκονιόλι, Ραγκνάρ Κλαβάν, Νίκλας Μοϊσάντερ, Τζιλ Σβερτς
Μέσοι : Νταβίντ Μέντες ντα Σίλβα, Στιν Σάαρς, Μάαρτεν Μάρτενς, Σίμον Πόουλσεν, Πόντους Βέρνμπλουμ, Κέες Λούικς, Ράσμους Έλμ, Νικ φαν ντερ Φέλντεν, Τζέιμς Χόλαντ, Μάρκο Βεγίνοβιτς, Μπρετ Χόφμαν
Επιθετικοί : Γερεμάιν Λενς, "Αρι" ντα Σίλβα Φερέιρα, Μουνίρ Ελ Χαμνταουί, Μόρτεν Νίλσεν, Μούσα Ντεμπέλε, Γκραζιάνο Πελέ
Standard Liege F.C.
Η Σταντάρ είναι απ'τις παλαιότερες ομάδες του Βελγίου (ιδρύθηκε το 1900). Έχει στο παλμαρέ της 10 πρωταθλήματα, 5 κύπελλα, 1 league cup και 4 super cup. Δεν έχει κάποιον Ευρωπαϊκό τίτλο στο παλμαρέ της, αλλά το highlight της Ευρωπαϊκής ιστορίας της είναι η συμμετοχή της στον τελικό του κυπέλλου Κυπελλούχων τη σεζόν 1981-1982, όταν και έχασε με 2-1 από την Μπαρτσελόνα. Οι Βέλγοι πάντως είναι σοβαροί και σαν σύλλογος και σαν οπαδοί, καθώς δεν... γιορτάζουν κάθε τρείς και λίγο τη συμμετοχή τους σε έναν τελικό που έχασαν, όπως κάποιοι άλλοι (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε).
Η Σταντάρ μετά τους τελευταίους τίτλους της το 1983 (πρωτάθλημα και super cup) είχε καθοδική πορεία. Έμενε μακριά απ'τους τίτλους και δεν έδειχνε ικανή να κοντράρει τους ανταγωνιστές της στο Βέλγιο - μοναδική εξαίρεση η κατάκτηση του κυπέλλου το 1993. Την τελευταία διετία όμως παρουσίασε ένα πολυ΄αξιόμαχο σύνολο, μια ομάδα που τρέχει σαν δαιμονισμένη και πρεσάρει τον αντίπαλο μέχρι... σκασμού. Κατάφερε και επέστρεψε στους τίτλους μετά από 25 χρόνια, καθώς την τελευταία διετία έχει κατακτήσει δύο πρωταθλήματα και δύο super cup.
Το ξεκίνημα της στο φετινό πρωτάθλημα δεν είναι τόσο καλό όπως στις προηγούμενες χρονιές, καθώς σε 4 αγωνιστικές έχει μια νίκη και τρείς ισοπαλίες. Μετράει μια σημαντική απώλεια, καθώς ο "στυλοβάτης" της άμυνας της, ο Αμερικανός Ονιέβου μετεγγράφηκε στη Μίλαν. Προπονητής της είναι ο Ρουμάνος Λάζλο Μπολόνι, ένας τεχνικός που έχει παρουσιάσει έργο στις ομάδες που εργάστηκε. Διετέλεσε προπονητής της Νανσί, της Εθνικής Ρουμανίας, της Σπόρτινγκ Λισσαβώνας (με την οποία παρουσίασε σπουδαίο ποδόσφαιρο, κατέκτησε το νταμπλ και καθιέρωσε στην πρώτη ομάδα τους Κριστιάνο Ρονάλντο, Χιούγκο Βιάνα και Ρικάρντο Κουαρέσμα, μετακινώντας τους στην πρώτη ομάδα απ'την ομάδα των νέων), της Ρεν (την οποία οδήγησε στην 4η θέση - την καλύτερη στην ιστορία της και τη συμμετοχή στο κύπελλο UEFA επίσης για πρώτη φορά στην ιστορία της), της Μονακό (απ'την οποία έφυγε λόγω κακών αποτελεσμάτων) και της Αλ Τζαζίρα απ'τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Τον Ιούνιο του 2008 διαθέχθηκε στον πάγκο της Σταντάρ τον Μισέλ Πρεντόμ και κατέκτησε το πρωτάθλημα για 2η συνεχόμενη φορά.
Τα αστέρια της ομάδας είναι η "δύναμη κρούσης" της, ήτοι ο Ιγκόρ Ντε Καμάργκο και ο Μίλαν Γιοβάνοβιτς : Φωτιά και λάβρα μπροστά, μπορούν να κάνουν κηδείες σε οποιαδήποτε άμυνα. Ο Μίλαν Γιοβάνοβιτς είχε "παίξει" για τον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι, ενώ ο Ντε Καμάργκο αποτέλεσε θερμή εισήγηση του Ανδρέα Νινιάδη για να αποτελέσει επιθετικό δίδυμο με τον Ντιόγο (μέχρι που ο Σωκ άκουσε οτι η Σταντάρ τον παραχωρεί στην προνομιακή τιμή των... 8 με 9 εκατομμυρίων ευρώ).
(Μάτι όμως κι αυτός ο Νινιάδης, ε; Παίκτη κάτω από 5 μύρια, δε βρίσκει...)
Η Σταντάρ Λιέγης αγωνίζεται στο στάδιο Μορίς Ντουφράσν, χωρητικότητας 30.030 θέσεων.
Τερματοφύλακες : Σινάν Μπολάτ, Αντονί Μορίς, Κριστόφ Βαν Χουτ
Αμυντικοί : Μάρκος Καμοτσάτο, Σεντρίκ Κογιέ, Ρεζινάλ Γκορέ, Ελιακίμ Μανγκαλά, Τόμισλαβ Μίκουλιτς, Άλεξ Μοράες, Λαντρί Μουλεμό, Μοχάμεντ Σαρ
Μέσοι : Αρνόρ Ανζελί, Μεχντί Καρσελά-Γκονσάλες, Βιλφρίντ Νταλμά, Στίβεν Ντεφούρ, Γκρεγκορί Ντουφέρ, Μπενζαμίν Νισέζ, Άξελ Βίτσελ
Επιθετικοί : Γκοΐ Μπι Σιριάκ, Ιγκόρ Ντε Καμάργκο, Μίλαν Γιοβάνοβιτς, Ντιεμερσί Μποκανί, Μούσα Τραορέ
Δηλώσεις
Τιμούρ Κετσπάγια : "Ελπίζουμε το πρώτο παιχνίδι να μην είναι με την Άρσεναλ. Πάντα είναι καλά να παίζεις το πρώτο παιχνίδι στην έδρα σου. Εμείς θα αντιμετωπίσουμε τις άλλες ομάδες με πολύ μεγάλη προσοχή. Όλοι οι αντίπαλοι ειναι δύσκολοι. Να παρουσιαστούμε στο γήπεδο σε πολύ κατάσταση. Η Άρσεναλ ειναι φαβορί και οι υπόλοιπες ομάδες θα διεκδικήσουμε τη 2η θέση".
Αντώνης Νικοπολίδης : "Ο αρχηγός του γκρουπ είναι η Άρσεναλ. Είναι το φαβορί. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε το καλύτερο για μας και την ομάδα μας. Ελπίζουμε με λίγη τύχη να μας πάνε όλα καλά. Όλες οι ομάδες είναι έμπειρες και ο έδρες δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία. Αν εμείς αγωνιστικά δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε και οι φίλαθλοι δεν θα μπορούν να κάνουν τίποτα. Θα προτιμούσα να παίζαμε πρώτα στη Λιέγη εκτός".
Ντουντού : "Δεν υπάρχουν εύκολες ομάδες στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πρέπει να παρουσιαστούμε με πάθος. Χρειάζεται το πάθος. Μπορούμε να διακριθούμε σε μία μεγάλη διοργάνωση, το οφείλουμε στον κόσμο μας".
Ιβάν Γκαζίδης (Άρσεναλ) : "Η κλήρωση ήταν δύσκολη, αφού έχουμε να αντιμετωπίσουμε τους πρωταθλητές Ελλάδας, Βελγίου και Ολλανδίας. Προφανώς για να κατακτήσουν τον τίτλο είναι καλές ομάδες. Θα είναι δύσκολα και τα έξι παιχνίδια. Το γκρουπ θα είναι ενδιαφέρον, όπως και γενικώς η διοργάνωση, αφού υπάρχουν πολλές νέες ομάδες, κάτι που δεν αποκλείεται να φέρει εκπλήξεις. Δεν μπορούμε να στεκόμαστε στην προϊστορία και στην παράδοση. Στο γήπεδο θα φανούν όλα. Με τον Ολυμπιακό δεν έχουμε εμπειρίες, μόνο με τον Παναθηναϊκό. Όμως ο προπονητής μας θα μάθει πολλά για να είμαστε έτοιμοι όταν πρέπει. Όταν ήμουν μικρός, πήγαινα κάθε χρόνο στην Ελλάδα. Θα είναι ωραία να επιστρέψω, να δω τι έχει αλλάξει. Θα είμαι όμως νευρικός λόγω του αγώνα και δεν θα το απολαύσω όσο θα θέλω. Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα, αφού τρεις παππούδες μου ήταν Έλληνες, αλλά δεν πρέπει να εκφράσω προτίμηση για κάποια από τις τρεις ομάδες".
Μαρσέλ Μπραντς (Άλκμααρ) : "Είναι μια ενδιαφέρουσα κλήρωση. Η Άρσεναλ είναι η πιο δυνατή ομάδα, αλλά και οι υπόλοιπες τρεις έχουν καλές πιθανότητες, κάτι που κάνει τον όμιλο ενδιαφέρον. Ο Ολυμπιακός είναι πολύ καλή ομάδα, χρόνια πρωταθλήτρια. Είναι δύσκολο να τον νικήσεις στην Ελλάδα. Έχει μεγαλύτερη εμπειρία από εμάς στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά για μας θα είναι ωραία εμπειρία".
Πιέρ Φρανσουά (Σταντάρ Λιέγης) : "Είναι η πρώτη μας εμπειρία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Νομίζω ότι οι τρεις ομάδες έχουν τις ίδιες πιθανότητες να δείξουν ότι αξίζουν την πρόκριση. Όταν ήμουν νέος, πριν από 35 χρόνια, είχα δει το 5-1 της Άντερλεχτ επί του Ολυμπιακού. Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια. Ο Ολυμπιακός είναι πρωταθλητής στην Ελλάδα για χρόνια, ξέρουμε ότι είναι καλή ομάδα, αλλά και έναν παλιό του προπονητή, τον Τροντ Σόλιντ, και χαιρόμαστε που είναι αντίπαλός μας. Ελπίζουμε τα μεταξύ μας παιχνίδια να είναι καλά".
Το πρόγραμμα των αγώνων
1η αγωνιστική : Ολυμπιακός - Άλκμααρ (16/09/2009)
2η αγωνιστική : Άρσεναλ - Ολυμπιακός (25/09/2009)
3η αγωνιστική : Ολυμπιακός - Σταντάρ (20/09/2009)
4η αγωνιστική : Σταντάρ - Ολυμπιακός (04/11/2009)
5η αγωνιστική : Άλκμααρ - Ολυμπιακός (24/11/2009)
6η αγωνιστική : Ολυμπιακός - Άρσεναλ (09/12/2009)
Αναρτήσεις
