30/05/2011 - 21:32
Γεια σας, αδέρφια μου ΓΑΥΡΟΙ. Χτες ήταν μια μέρα μεγάλη, μια μέρα που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗ ψυχή μου.
Μια μέρα που σαν σφαίρα -όπως αυτή που έχω στο αστέρι της 7ης ΠΥΛΗΣ στο λογότυπο της σελίδας μας- χτύπησε στην καρδιά πριν από έναν χρόνο ακριβώς όλους εμάς τους τρελούς και άρρωστους ΓΑΥΡΟΥΣ. Η ίδια σφαίρα που σκότωσε -στην κυριολεξία- τους αλλόθρησκους και τους εχθρούς μας. Αυτή τη μέρα, αδέρφια μου, την 29η Μαΐου του 2010, όσο ζω, όσο υπάρχω, ακόμη και την ώρα που θα φεύγω από αυτή την ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗ ζωή μου, θα τη θυμάμαι!
Και ξεκινώ να σας βάλω στο πνεύμα όλης αυτής της προσπάθειας.
Αδέρφια μου, όταν πριν από περίπου 5 χρόνια, τον Φεβρουάριο του 2006, βρέθηκα για πρώτη φορά κοντά σε αυτόν τον τρελό ΓΑΥΡΟ, τον Αντώνη Πίκουλα, -για τον οποίο κατάλαβα αμέσως πόσο άρρωστος είναι κι αυτός με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ μας- είδα ότι στην εφημερίδα «ΑΞΙΑ» «παίζει» ένα κομμάτι με τίτλο «Προς ΠΑΣΑ...ΛΙΜΑΝΙ». Επειδή ποτέ δεν παραμυθιάζω κανέναν, πόσο μάλλον εσάς, η αλήθεια είναι πως νόμιζα ότι αυτή η εφημερίδα είναι καθαρά οικονομική και όπως καταλαβαίνετε, με αυτά δεν έχω καμία σχέση. Οπότε δεν την είχα διαβάσει ποτέ.
Λόγω της δουλειάς μου, την έπιασα στα χέρια μου και εύκολα κατάλαβα πως μόνο οικονομική δεν είναι. Πήρα χαμπάρι πως, ειδικά για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ μας, έλεγε πράγματα που δεν μπορούσες να τα βρεις στις τότε «δικές» μας αθλητικές εφημερίδες. Βλέποντας το «ΠΑΣΑ...ΛΙΜΑΝΙ» άρχιζε σιγά σιγά το μυαλό μου να πλάθει διάφορα σενάρια... Σκεφτόμουν, για παράδειγμα, πως θα ήταν ωραίο να μπορούσαμε κάπου εκεί να γράφαμε κάτι και για τον κόσμο μας...
Ο καιρός περνούσε και άρχισα να μιλάω όλο και πιο άνετα με τον κύριο Αντώνη για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ μας, όπως και για τη ΘΥΡΑ 7. Κάποια στιγμή, σε κάποια συζήτησή μας, μου ανέφερε πως σκέπτεται να «βάλει» ένα έντυπο μέσα στην «ΑΞΙΑ» καθαρά για τον ΘΡΥΛΟ μας, για την αρρώστια μας. Δεν μπορείτε να καταλάβετε το πώς ένιωσα. Ηταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να μου πει. Τρελάθηκα, αδέρφια μου... Οσοι με ξέρετε, καταλαβαίνετε τι έπαθα. Και έτσι κι έγινε... Ξεκίνησε να βγαίνει το ένθετο και εκεί αποτυπώναμε και περνούσαμε στον υπέροχο κόσμο μας την τρέλα μας. Τότε κυκλοφόρησε ο πρώτος «ΓΑΥΡΟΣ» -όσοι θυμούνται θα ξέρουν για τι ακριβώς μιλάω.
Από εκείνη τη μέρα, αδέρφια μου, σε εκείνο το ένθετο, άρχισε να τυπώνεται και η φωνή της ΘΥΡΑΣ 7, μέσω του 7ΨΥΧΟΥ. Ο Μίμης μας, το δικό μας αλάνι, χρόνια αγωνιστής στις τάξεις της ΘΥΡΑΣ 7, όπως εγώ και όλοι μας.
Το ένθετο αυτό, αδέρφια μου, είχε μεγάλη ανταπόκριση στον κόσμο μας, αλλά πόνεσε και όλους τους εχθρούς μας. Εχω κρατήσει τα χιλιάδες υβριστικά e-mail που στέλνανε τότε στην «ΑΞΙΑ» οι αλλόθρησκοι που αγόραζαν την εφημερίδα. Δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσο τρελαινόμουν που τους πονάγαμε, έστω και μέσα από εκεί. Διαβάζαμε μαζί με τον κύριο Αντώνη τα πουστριλίκια που έστελναν και αρρωσταίναμε. Από εκεί να καταλάβετε πόσο αρρωστάκι είναι και αυτός, γιατί άλλος δεν θα το έκανε αυτό. Πολλοί λέγανε «δεν θα ξαναπάρουμε την εφημερίδα», αλλά εκείνος έβαζε τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ μας πάνω από όλα.
Ο καιρός περνούσε, τα ένθετα έβγαιναν, αρρώσταιναν τους δικούς μας και έσκιζαν -με όλη τη σημασία της λέξης- τους αλλόθρησκους και μια μέρα με φώναξε το αφεντικό. Και μου λέει: «Γιαννάρα, θα ετοιμάσουμε ένα site, το www.gavros.gr. Ελα να δεις πώς θα βγει και θέλω τη γνώμη σου, όπως και τις ιδέες σου». Εκεί έπαθα την πλάκα μου, ξέφυγε το μυαλό μου. Ειδικά όταν μου είπε πως: «Αν θέλεις, μπορείς να γράφεις εκεί». ΠΑΛΑΒΩΣΑ!
Από εκείνη την μέρα, αδέρφια μου, ταυτίστηκα με τον «ΓΑΥΡΟ», έγινε η ίδια μου η ζωή. Και πώς να μην ταυτιστώ, αφού όλη μου η ζωή είναι μόνο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και ΘΥΡΑ 7... Μου δόθηκε η ευκαιρία να προσφέρω σε αυτό που αγαπάω όσο τίποτα άλλο στη ζωή μου.
Αδέρφια μου, κάνω αυτό που αγαπάω και θέλω να το κάνω όσο καλύτερα γίνεται! Μπήκα κι εγώ στον χορό... Τόσα χρόνια έβλεπα όχι μόνο να μη γίνεται καλή δουλειά από τα... «δικά» μας ΜΜΕ, αλλά να γίνονται και ζημιές στην ομάδα μας από αυτά! Αλλες φορές άθελά τους και άλλες ηθελημένα για τα κωλο-συμφέροντά τους! Γι’ αυτό τώρα που έχω μπει στα... πόδια τους, το έχω πει από την πρώτη κιόλας στιγμή ότι θα δεινοπαθήσουν πολλοί. Και δεν μιλάω για τους αλλόθρησκους αντιπάλους μας, που -όπως είναι φυσικό- μας κάνουν πόλεμο (και πολύ καλά κάνουν, αυτοί θα περάσουν καλά, αυτό είναι το μόνο σίγουρο), αλλά για κάποια «δικά μας» ΜΜΕ μιλάω, αδέρφια μου.
Και το ξεκαθαρίζω ξανά αυτό. Ακούστε: Απαγορεύεται διά ροπάλου -ακόμα κι εδώ σε εμάς μιλάω- να κάνουμε κακό στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ μας για χάρη άλλων συμφερόντων. Το μόνο που πρέπει να κοιτάμε όλοι είναι το μεγαλείο και το καλό του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ μας -και τίποτα άλλο.
Αυτό που σας λέω, το έχω πει πολλές φορές, ακόμα και στον πρόεδρό μας, σε συμβούλιο της ΘΥΡΑΣ 7. Οταν κάποια στιγμή άκουσα πως προβληματίζονται από την ΠΑΕ μας για τα «δικά μας» ΜΜΕ, του είπα -και το βροντοφωνάζω- «μάζεψέ τους, πρόεδρε, να τους κάνουμε εξήγηση με το τι θέλουμε και τι όχι και όποιος δεν βαδίσει σε αυτά που θα πούμε, την έβαψε». Τι πιο αντρίκιο και τι πιο σωστό; Δεν θέλω να το πάω το θέμα αλλού, αλλά θέλω να έχετε και μια εικόνα για το πώς τη βλέπουμε και το ποιοι είμαστε εδώ στον «ΓΑΥΡΟ».
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, αδέρφια μου, αλλά ειδικά εδώ στον «ΓΑΥΡΟ», όσο βρίσκομαι εγώ δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει το παραμικρό που θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα στην ομάδα μας. Αυτό έλειπε κιόλας, είναι σαν να το κάνω εγώ ο ίδιος, οπότε καταλαβαίνετε!
Αδέρφια μου, μετά το www.gavros.gr που ήταν η «μαμά» της εφημερίδας, ήρθε και το… παιδί. Ηταν 29 Μαΐου, μία μεγάλη μέρα. Αλλά πριν πάμε σε εκείνη τη μέρα θέλω να σας πω και να επαληθεύσω αυτό που σας είπαν και χτες ο κύριος Πίκουλας και ο Κώστας Καραπαπάς!
Ήταν 16 Μάρτη και ήμασταν στο Μπορντό της Γαλλίας. Ήμουν εκεί με τον κύριο Πίκουλα και το ΓΑΥΡΑΚΙ του, τον Φώτη, στο ίδιο ξενοδοχείο που ήταν και η ομάδα μας. Καθόμασταν έξω, μαζί με ορισμένους παίκτες που είχαν κατέβει για καφέ. Εγώ έπαιζα μπάλα -κάναμε πασούλες με τον μικρό έξω από το ξενοδοχείο- και εκείνη την ώρα «έσκασε» ο Καραπαπάς για να μιλήσει με τον κύριο Αντώνη για αυτό που ετοιμάζαμε! Για τον «ΓΑΥΡΟ» μας! Για την εφημερίδα όλων των ΓΑΥΡΩΝ! Για αυτό το κίνημα του κόσμου μας! Για αυτό το όπλο του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ μας και της ΘΥΡΑΣ 7!
Για αυτό το κάτι που το φωνάζω ότι δεν είναι τσιφλίκι κανενός. Δεν είναι ούτε του Πίκουλα ούτε του Καραπαπά ούτε δικό μου ούτε της κάθε διοίκησης... Είναι του κάθε ΓΑΥΡΟΥ, επώνυμου ή ανώνυμου... Αυτό θέλω να το πιάσετε και να το φιλοσοφήσετε καλά, αδέρφια μου! Αυτή είναι η δύναμή μας. Όπως ο κάθε σύνδεσμος της ΘΥΡΑΣ 7 δεν είναι τσιφλίκι κανενός, έτσι και αυτή η εφημερίδα!
Θα σας φέρω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε. Τον σύνδεσμο του Κορυδαλλού τον ξεκίνησα πριν από πάρα πολλά χρόνια μαζί με τον Μάκη, αλλά ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα γίνει δικός μας! Είναι το σπίτι του κάθε Κορυδαλλιώτη ΓΑΥΡΟΥ -και όχι μόνο!
Έτσι είναι και η εφημερίδα αυτή. Έχουμε τη ΓΑΥΡΙΚΗ λογική. Ετσι ξεκινήσαμε και δεν θα αλλάξουμε ποτέ! Γι’ αυτό έχουμε κερδίσει τον περισσότερο κόσμο μας! Και με αυτόν τον τρόπο -όπως το βλέπω μέσα από την ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗ καρδιά μου- θέλω και πρέπει να το βλέπουν όλα τα «δικά μας» ΜΜΕ. Είμαστε όλοι μια οικογένεια, με ένα κοινό σκοπό, το καλό του ΘΡΥΛΟΥ μας και μόνο αυτό! Θα μου πεις: «Ρε Χάρο, τι λες; Σε αυτή τη ζωή που ζούμε, ο ένας κοιτάζει να βγάλει το μάτι του άλλου... Γίνονται αυτά;».
Αδέρφια μου, δεν με νοιάζει τι γίνεται στη ζωή που ζούμε, αλλά όταν κάτι αφορά τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ μας -και το καλό του- εγώ προσωπικά απαιτώ να γίνεται το σωστό. Και όποιος κάνει το αντίθετο -και αυτό κάνει κακό στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ μας- θα έχει να κάνει μαζί μου!
Και ειδικά για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ εγώ φτάνω στα άκρα. Δεν υπολογίζω κανέναν και τίποτα, όποιες και να είναι οι συνέπειες! Βγάζω φυλακή και πεθαίνω, αν χρειαστεί, γι’ αυτό! Και το ξέρουν καλά οι κοντινοί μου άνθρωποι αυτό!
Θέλω να πω και κάτι άλλο επί του θέματος αυτού! Πες ότι αύριο βγαίνει όχι μία, αλλά δύο, ή και περισσότερες εφημερίδες, ή σάιτ του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ μας. Εγώ προσωπικά -και το απαιτώ και από όλους εδώ στον «ΓΑΥΡΟ»- απαγορεύεται να τους πολεμήσω ή να τους δημιουργήσω το παραμικρό πρόβλημα. Γιατί αυτό είναι άνανδρο και μεγάλη πουστιά! Μακάρι να βγουν και αν είναι καλύτερα από εμάς θα προσπαθήσουμε αγνά, μάγκικα, ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ και πειραιώτικα να τους ξεπεράσουμε!
Είναι σαν να ανοίγει ένας σύνδεσμος της ΘΥΡΑΣ 7 και να τον πολεμάω! Σαν να πολεμάω εγώ από τον Κορυδαλλό, τη ΘΥΡΑ 7 της Νίκαιας. Δεν γίνεται αυτό... Και τα παιδιά ξέρουν πως τους βοήθησα τότε για να ανοίξουν, αλλά και πως τους στηρίζω όσο μπορώ όλα αυτά τα χρόνια!
Θα μου πεις: «Ρε Χάρο, σε εμάς στη ΘΥΡΑ 7 δεν παίζουν συμφέροντα. Όμως στις εφημερίδες παίζουν». Ε, να χέσω τα συμφέροντά τους, αν με αυτά που γράφουν, ή λένε, κάνουν κακό στην ομάδα μας και στην εκάστοτε διοίκησή μας!
Κύριοι εκδότες και επιχειρηματίες θα αναγκαστείτε να βαδίζετε στη λογική της ΘΥΡΑΣ 7 γιατί μπλέξατε με την πάρτη μου!
Και το κόβω εδώ, αδέρφια μου. Όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν... Απλά, για μία ακόμη φορά θα σας πω πως αυτός είναι ο «ΓΑΥΡΟΣ», αυτοί είμαστε όλοι εμείς εδώ! Θα δίνουμε καθημερινά τις μάχες μας με τους αλλόθρησκους που θα τη βλέπουν με τον ΘΡΥΛΟ μας και να είστε σίγουροι πως θα τους πάρει ο... ΧΑΡΟΣ!
Εγώ έχω μάθει τόσα χρόνια να πολεμάω... Τώρα με μάθανε εδώ στον «ΓΑΥΡΟ» να πολεμάω και με το στιλό! Όπως και εγώ τους έχω μάθει να πολεμούν και με τα δικά μου μέσα! Δεν θέλω, αδέρφια μου -και να το απαιτείτε όλοι σας αυτό- ποτέ ΓΑΥΡΟΣ να πολεμά ΓΑΥΡΟ, για κανένα λόγο.
Εδώ καμιά φορά στον δρόμο με τη μηχανή κάνει καμιά χοντράδα κανένας (για οδική συμπεριφορά μιλάω) και εκεί που τον έχω για κλοτσιές, μόλις δω καμιά εφημερίδα δικιά μας, ή κάτι του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ μας πάνω του, ή στο αυτοκίνητό του, τον αγκαλιάζω. Πάρτε το χαμπάρι... Είμαστε μια οικογένεια, με έναν κοινό σκοπό: ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΜΑΣ!
ΥΓ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ, από καρδιάς, πρώτα στον κύριο Πίκουλα που σκέπτεται και κινείται στη λογική της Θύρας 7, οπότε και η εφημερίδα δουλεύει όπως πρέπει, ενώ κι εμείς νιώθουμε άνετα και σαν στο σπίτι μας.
Δεύτερον, ένα μεγάλο ευχαριστώ και μπράβο σε όλα τα αδέρφια που δουλεύουν και μάχονται για το καλό της ερυθρόλευκης οικογένειας, στον «ΓΑΥΡΟ» και στο www.gavros.gr. Τους εύχομαι ολόψυχα να είναι υγιείς και πάντα καλά και -φυσικά- κοντά στην ομάδα μας. Έτσι όλοι μαζί θα συνεχίσουμε τον αγώνα και την πολύ καλή δουλειά που κάνουμε πάντα για το καλό του Θρύλου μας, ενωμένοι σαν γροθιά. Και πώς να μη γίνεται αυτό, αφού όλοι εδώ μέσα είμαστε ΓΑΥΡΟΙ, πονάμε αγαπάμε και πάντα πολεμάμε...
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 30/05/2011)
Αναρτήσεις
